مثل باران چشمهایت دیدنی است ، شهر خاموش نگاهت دیدنی ست ، زندگانی معنی لبخند توست ، خنده هایت بی نهایت دیدنی ست.

تو آن باران تند بی قراری که راهی غیر باریدن نداری ، نمی ماند نشانی از بدی ها اگر بر تک تک دلها نباری.

همواره تنهاییم در جمع یاران هم در یک کویر خشک در زیر باران هم

باز باران آمد از هوا یا ز دو چشم خیسم؟ نیک بنگر! چه تفاوت دارد…

فرقی نمیکنه هوای الان چند نفره ست ! مهم اینه که تو نیستی و من مجبورم”تنهایی” دلتنگی آسمون رو تحمل کنم …

شیشه پنجره را باران شست از دل من اما ، چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

پنجره ی باران خورده ات را باز کن چند سطر پس از باران چشمهایم را ببین که هوایت دیوانه شان کرده دلم برایت تنگ است

وای باران باران شیشه ی پنجره را باران شست.. از دلِ من اما ,چه کسی نقشِ تورا خواهد شست..

برای از بین بردن یک عدد معشوقه نم باران کافی ست …

بغضهای مرطوب مرا باور کن، این باران نیست که میبارد ، صدای خسته ی قلب من است که از چشمان آسمان بیرون میریزد

باران که میبارد باید یه آغوشی … پنجره ی بازی … بوی خاکی … صدای تپش قلبی … گره ی کور دست ها و پاهایی … باید چیزی باشد باران که میبارد … باید کسی باشد!